malouvdbunte.reismee.nl

New Zealand 'a home far from home'

New Zealand ‘A home far from home’

Dag lieve familie en vrienden. Het heeft even geduurd, maar hier dan weer even een update vanuit inmiddels weer Australië waar ik gisteren ben aangekomen. Na de drie mooiste reismaanden tot nu toe! Ik zal jullie proberen een klein stukje mee te nemen in mijn avonturen, al zullen mijn woorden altijd te kort blijven doen aan de werkelijkheid!

Dagboek 14-3-2016

Stilletjes verlaat ik mijn hostel, terwijl ik mijn laatste spullen in mijn backpack pak.. genoeg eten, drinken en kleding voor 4 dagen en eventueel meer mocht het weer omslaan. 9 maanden geleden zat ik achter mijn laptop om een van de mooiste en populairste routes zoals gezegd ter wereld te boeken de Milford Track, 4 dagen, 60 km, een enorme top om overheen te klimmen en in de voetstappen van de maori cultuur te treden. S ’ochtends vroeg worden we met een klein bootje naar de begin van de track gebracht en vanaf daar zijn we op onszelf en de enorme fjorden aangewezen. Met een groep van 20 hikers begint iedereen aan zijn eigen avontuur. De eerste paar uur besluit ik mij aan te sluiten bij een Nederlands koppel, maar al snel volg ik mijn eigen tempo en geniet ik van alle rust en stilte om mij heen. Nog nooit heb ik ergens mogen lopen waar je, je zo een voelt met de natuur, de enorme fjorden, vogels en al het water. Af en toe kom ik een koppel tegen om een praatje te maken en te vragen hoe het gaat. Na een dag lopen komen we aan in de hut waar we samen slapen en ons eten maken. Het leukste is om gewoon te zitten en kijken wat iedereen aan het maken is, om vervolgens jaloers te worden wat anderen mee hebben genomen. Voor de eerste keer probeer ik mijn gedroogde eten, wat gek genoeg erg smaakvol is. Terwijl het vuur de hut opwarmt is het tijd om elkaar wat beter te leren kennen. Hier merk ik weer hoe makkelijk het is om contact te maken met mensen en hoe snel je een intieme band kunt krijgen zonder enige vorm van afleiding. Om een uur of 8 komt de ranger binnen om ons het verhaal van de hut te vertellen en de manier waarop de hele track ontstaan is. Op dag 3 kom ik als eerste aan bij de hut en besluit alvast een vuur te maken, na een dag lang in de regen te hebben gelopen werd dat erg gewaardeerd. De ranger van de 3de verteld ons dat we de volgende dag misschien niet weg kunnen vanwege de hevige regenval in de nacht, dus de volgende ochtend zitten we voor 7 uur in de ochtend gespannen te wachten of er een helikopter moet komen om ons te evacueren. Gelukkig valt het mee en kunnen we al snel op pad. Ik ga steeds meer genieten van het alleen lopen en het een voelen met de natuur. Het is fijn om s ’avonds al onze verhalen te kunnen delen en op te warmen bij het vuur. Het geeft een gevoel van verbondenheid. Net als de geur die steeds meer aanwezig is op alle slaapzalen. Na dag 4 worden we door een visser van het eind punt gehaald, om vervolgens met de bus weer na de bewoonde wereld te worden gebracht. Helaas had deze bus chauffeur de eer om 20 stinkende hikers 2,5 uur terug te rijden. Het voelt gek om iedereen gedag te moeten zeggen en onze weg te gaan. Een mooie ervaring hoe fijn je, je kunt voelen midden in de natuur en hoe alleen je, je soms kunt voelen in een stad. Een ervaring die ik nooit zal vergeten!!

Na 2 weken neem ik de prachtige ferrytocht van het Noordereiland richting het Zuidereiland om daar vervolgens mijn gehuurde 4x4 auto op te halen. Samen met de Zweedse Antonius, die ik in Wellington heb ontmoet en de neef is van mijn yoga docent. Wat is de wereld soms klein. Met het verhuur bedrijf kon ik een goede prijs maken (bedankt pap voor het leren onderhandelen) en ben ik bij aankomst even gaan shoppen in zijn kantoor waar nog overgebleven kampeerspullen lagen, zoals een tent, welke bij het uitpakken helaas een heel groot gat in bleek te zitten gelukkig had ik ook daar een oplossing voor (bedankt oma voor het naaisetje, zoals oma zegt: ‘Kind dat is altijd handig, je weet maar nooit’) en duct tape doet wonderen! Op zoek naar een warme slaapzak (ik blijf een vrouw met koude voeten haha) kwam ik in contact met de Engelse Tim, die ons uitnodigde de eerste nacht bij hem te slapen, zodat we de volgende dag de laatste spullen konden verzamelen. Na enige aarzeling besloot ik het te doen en nu weet ik dat dit in NZ de normaalste zaak is en typerend voor de NZ gastvrijheid. Hij vroeg ons in welke auto we reden aangezien we de bergen ingingen. Toch een beetje nerveus reed ik achter hem aan, waar zelfs mijn auto moeite mee had. Na een kwartier kwamen we aan bij zijn prachtige treehouse/hippie huis, compleet met zonnepanelen, hangmatten en prachtig uitzicht op zee. De volgende dag op weg om de Friese Frank op te halen met wie ik een maand heb gereisd. De eerste nacht direct in the middle of nowhere gekampeerd, onder de mooiste milky way ooit gelegen en als cadeautje ook nog een vallende ster van een paar sec. compleet met lichtbundel erachteraan.

De dagen daarna hebben we 3 dagen mogen zee kayakken dooor het prachtige Abel Tasman national Park, bepakt met onze tent en eten hebben we onderweg gekampeerd op het strand. Gouden stranden, azuur blauw water en seals. S’avonds genieten van een prachtige zonsondergang en rond het kampvuur zitten. Een camping waar je alleen te voet of water kunt komen geeft een erg leuke sfeer!

Vervolgens zijn we verder richting het zuiden gereden, langs de spectaculaire, maar helaas ook regenachtige westkust. Achter elke bocht, berg of plaats krijg je weer een ander stukje van NZ te zien. Ik heb nog nooit in een land gereisd waar het landschap zo vaak veranderd en waar je telkens weer wordt verrast met een geweldig uitzicht. Kamperen deden we vaak zo ver mogelijk weg van de hoofdwegen en het leukste is een gravel road in te rijden en een geweldig plekje op te zoeken met vaak alleen een wc en een meer om in te springen. Om af en toe toch te douchen hadden we een solar shower die ik op een paar hele mooie plekken kon ophangen om ergens midden in de natuur te douchen, dat is toch te gek!

Verder heb ik een lichte verslaving gekregen in het beklimmen van bergen. Al vraag ik mij vaak de eerste km af waarom mensen dit doen, geeft het zo’n kick als je eenmaal boven staat en weer een onbeschrijfelijk mooi uitzicht krijgt. Daarnaast is het super makkelijk om mensen onderweg te ontmoeten om vervolgens hetzelfde gevoel te kunnen delen.

Aangekomen in Queenstown was mijn ‘try before you die’ moment, namelijk een skydive. Al een tijd zat ik eraan te denken het een keer te doen, maar als het dan zover is pfff wat spannend. Een heerlijke spanning als je met z’n allen in het kleine vliegtuigje naar boven gaat. Ik had de eer als eerste te springen, voordat je springt hang je eerst als een paar sec. als een banaan uit een vliegtuig en vervolgens val je daar met 200 km per uur uit. Het kon mij niet lang genoeg duren, wat een kick en wat kan je ver kijken, je vergeet gewoon bang te zijn als is het moment dat de parachute opengaat toch wel een kleine opluchting. Dus dit is een boodschap voor iedereen die het ooit zou willen doen: Embrace the fear! Het is echt ontzettend gaaf!!

Een andere leuke ervaring was het alleen kamperen! De eerste nacht best spannend, maar ook wel heel gaaf om zelf een vuurtje te maken en verrast te worden door een groep dolfijnen die voor je tent uit het water beginnen te springen net als je de tent aan het opzetten bent. Dat maak je toch niet dagelijks mee!

Kortom NZ is een nieuw thuis geworden, een leefstijl waar ik mij fijn bij voel. Het land is modern, maar soms heb je het gevoel dat je een paar jaar terug gaat in de tijd. Het is een land waar werken niet op nummer 1 staat, waar mensen misschien minder geld hebben voor luxe, maar waar gezinnen een paar dagen de natuur in trekken of gaan kayakken en bbqen op het strand. Het voelt alsof je leeft in een community waarin mensen voor elkaar zorgen, eten delen en een slaapplaats aanbieden aan totale vreemde. Juist omdat er minder mensen wonen, zijn ze soms meer afhankelijk van elkaar. Een land waar de nieuwe bakker op de hoek, het veranderen van de vlag en het ontdekken van een nieuwe vogel het nieuws van de dag zijn.

Terug in Australië moet ik eerlijk bekennen een soort van heimwee te voelen. Even voel ik me een klein meisje in dit grote land en is het weer even schakelen naar de warmte en de grote afstanden. Maar dan besef ik me meer dan eens ontzettend dankbaar te zijn hier nog steeds te kunnen zitten. En daarnaast heb ik de behoefte weer een tijdje aan het werk te gaan, voldoening te halen uit iets… geloof mij alleen maar reizen is ook niet zaligmakend!

Dus nu ben ik mij aan het opmaken voor het volgende avontuur. Ik ga namelijk voor een paar weken werken binnen een Yoga Retrait! Dit betekent geen vlees, vis of alcohol, om 5 uur opstaan voor de zonnegroet, werken in de veggie garden, life style coaching, yoga, massage training, fruit shakes, meditatie en het delen van levensvisies met mensen over heel de wereld!

Heel veel liefs vanuit de Gold Coast Australië!!

Reacties

Reacties

MARIELLE

LIEVERD WAT HEB JE HET WEER PRACHTIG VERWOORD EN WAT BEN JIJ ONWIJS MOOIE HERINNERINGEN AAN HET MAKEN DIKKE KUS OOM JAAP EN JEL

Jolanda

Lieverd ook al spreken we elkaar regelmatig, is het zo mooi om te lezen wat je ervaringen zijn. Ik zo trots op jou. Je bent mijn lieve, dappere en stoere dochter. Prachtig zoals alles op jouw pad komt. Geniet lieverd met volle teugen. Dikke kus mama

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active