Meer dan 1 miljoen kangoeroes op Kangaroo Island.

Het lijkt alweer eeuwen geleden dat ik mijn 3,5 week heb doorgebracht op het mooie Kangaroo Island, een ervaring om nooit te vergeten. De kleine Ferry brengt je binnen een half uur naar dit prachtige eiland waarbij je direct wordt geconfronteerd met de grote populatie kangoeroes welke je al dan niet in levende lijve op de weg treft. Helaas zijn de auto’s dan ook de grootste vijand voor het wildlife hier op het eiland.

Het bedrijf voor wie werkte organiseerde kajak trips, quadbike tours en sandboarding. Als vrijwilliger had ik de vrijheid om alles een keer uit te proberen, wat natuurlijk het geluksmomentje is voor iedere backpacker aangezien het verre van goedkoop is. Mijn onderkomen voor deze 3 weken ‘the loveshack’ vrij vertaald een liefdes keet, waar ik met 3 jongens heb moeten overleven, Een interessante mix van culturen en ideeën en gewoontes, dus saai was het nooit. Al hadden ze soms wat moeite met mijn onafhankelijke houding en sterke voorkeur om zelf in een grote 4wdrive car over het eiland te scheuren en mijn rijkunsten te vertrouwen. Voordat ik zelf de weg op ging heb ik toch even gevraagd wat ik moet doen als ik een kangaroo aanrijd. Het antwoord luidt als volgt: ‘Prioriteit 1 check the car en als je zeker weet dat het allemaal werkt kijk je of je die arme kangoeroe ergens kunt vinden om hem de nek om te draaien of in mijn geval een sterke man vinden die dat kan doen. Gelukkig is dat mij niet overkomen en waren het alleen de ontzettend luie koala’s die af en toe de hoek om kwamen kijken.

Naast alle Kangaroe pret is er verder weinig te beleven en moet je er het beste van maken met de mensen die er leven en de mooiste, schoonste en rustigste stranden die ik tot nu toe heb gezien wat zeker geen straf is. Wanneer je op het zuidelijkste puntje van kangaroo island staat is het zo’n 6041.26 km tot Antarctica, wat duidelijk is als je een duik neemt in de zeer verfrissende zee. Nadat ik een tijdje de zee wist te trotseren raakte ik aan de praat met een Australische schapenscheerder met een surfbord. Gezien mijn enthousiaste blik richting het surfbord, bood hij al snel aan deze te lenen, waarnaar ik vol trots mijn nieuwe technieken kon oefenen. De volgende dag vertelde ik mijn surfervaring aan mijn nieuwe collega Andrew waarna hij vol enthousiasme vertelde op dezelfde plek te surfen met zijn grootse vrienden, namelijk een groep van 7 haaien. Waar ik mij natuurlijk helemaal geen zorgen over hoefde te maken, want ze schijnen dutchies toch niet zo lekker te vinden nadat ze je teen hebben geproefd. Dus jullie kunnen vast begrijpen dat dit mijn laatste surf ervaring op kangaroo island was.

Mijn dagelijkse werkzaamheden waren het helpen van de klanten voor het kajakken en sandboarden waarbij ik ze een kleine demonstratie gaf hoe te gebruiken en hoe niet, wat ik vooral baseerde op mijn eigen gestuntel de eerste keer. Je neemt een sandboard, smeert wat wax op de achterkant en glijd met een noodgang van een zandduin af. Als je geluk hebt ga je recht en zo niet zoals ik dan draai je achterste voren de heuvel af en eindig je met zand op plekken waar je het bestaan niet vanaf wist. Bij het quadbiken had ik de eer om achterop de tour te rijden om als een soort van bezemwagen te dienen die gestrande toeristen op moest vegen. Al had ik er bijna zelf 1 nodig toen ik met 2 motormuizen op pad was.

Het team was echt te gek. Het is mooi om te zien hoe snel mensen als familie aanvoelen. Een klein jong en hardwerkend team, die mij na werktijd de mooiste plekken hebben laten zien. Van huiskamer feestjes, movie nights, tot een duik in de zee met nieuwjaar zonder ook maar een vuurpijl of rotje gezien of gehoord te hebben. Een ervaring waar ik ontzettend dankbaar voor ben en waarbij ik ervaren heb dat het niet uitmaakt waar je bent, als je maar met goed gezelschap bent. Ontzettend mooi hoe mensen je in korte tijd een gevoel van thuis kunnen geven om vervolgens naar de kleine shack te lopen, kijkend naar de milkyway boven je hoofd en in slaap te vallen met het geluid van de golven op de achtergrond.

Aan alles komt een eind dus was het tijd om verder te trekken naar Nieuw-Zeeland!

Geweldige mooi en groen Nieuw-Zeeland

Een gevoel van thuiskomen wanneer je al het groen ziet vanuit het vliegtuig. Tijdens mijn vlucht heb ik kennis mogen maken met de eerste kiwi, die mij gelijk uitnodigde om langs te komen en zijn regio te verkennen.

Nu ik dit schrijf zit ik aan een picknicktafel aan de voet van de berg in het Tongariro National Park, waarbij de top net boven de wolken uit zie komen. Ik ben begonnen in het mooie noorden,Bay of Island, waar ik een dagje heb kunnen zeilen op een catamaran en meer dan 20 dolfijnen heb mogen bewonderen. Helaas konden we niet met ze zwemmen aangezien ze baby’s hadden, maar alleen dit was al ontzettend gaaf. Ze waren dan ook totaal niet verlegen en lieten al hun movies zien voor de boot.

Ook op deze plek weer ontzettend veel mooie mensen mogen ontmoeten met wie ik mijn dagen heb doorgebracht en nieuwe plekken heb ontdekt. Vervolgens was het tijd om de dolfijnen en bergen achter mij te laten en door te trekken op het Noordereiland richting het zuiden. De laatste dagen heb ik met een groep internationale jonge mensen in een hop on hop off bus. Een leuke manier om makkelijk nieuwe mensen te leren kennen en samen een stuk te reizen, al vind ik het soms ook wel lastig om mij in zo’n grote groep te verhouden en je eigen plek te vinden. Het raften was zeker een hoogtepunt, waarbij we van een 7 meter hoge waterval naar beneden zijn gevallen, dit betekend samenwerken en zorgen dat je zo recht mogelijk naar beneden gaat om onderweg niet uit de boot te vallen. Alles is super georganiseerd en geregeld, wat toch iets minder bij mij past en maakt dat ik vaker van de bus af hop om zelf de omgeving te verkennen, zoals het maken van een lange wandeling langs de rivier, een paadje te volgen dwars door de struiken heen en een verlaten strandje aan te treffen waar je alleen een duik neemt. Na 10 min. Kwam er een volgende ontdekkingsreiziger met een verwilderde blik de hoek om kijken, waarnaar we samen verder zijn gaan lopen. Dit zijn dingen waar ik het meeste van kan genieten en ook nog eens helemaal gratis is. Uiteindelijk zijn we terechtgekomen bij een kleine waterval met kokend heet water die uitmondde in dezelfde rivier, waar we een heerlijk warm en natuurlijk bad konden nemen. Door het vulkanische gebied zijn er veel hot water pools in deze omgeving en wat is nu leuker om midden in de natuur te badderen J

Tijd voor wat inspiratie

Daarnaast heb ik ook 2 nachten in een Maori gemeenschap geslapen en meer geleerd over de manier waarop zijn leven. Om familie te worden begin je met de traditionele begroeting en dat is het 2 keer aanraken van elkaars neus, waarbij je elkaar in de ogen aankijkt en Kia Ora zegt. Een hele vreemde, ongemakkelijke en vreemd genoeg ook intieme manier om elkaar gedag te zeggen. Ik nodig iedereen die mijn blog leest uit om het zelf een keer te proberen. Daarna was het tijd voor de traditionele dans voor de vrouwen en de mannen. Even vond ik het jammer geen man te zijn, zodat ik de haka een traditionele strijddans te leren om de tegenstander te intimideren wat zeker is gelukt. Alle mannelijkheid komt in deze dans naar boven, dus bij deze raad ik het alle mannen aan die een beetje meer mannelijkheid nodig heb kijk op youtube hoe je het kunt doen! De twee belangrijkste vragen die de Maori’s vaak aan je stellen als ze je langs de weg op zouden pikken is of je onderdak hebt en eten nodig hebt. Al voelt het aan de andere kant gek dat deze gemeenschappen nog altijd achtergesteld worden en het toerisme er geld aan verdient wanneer je er een kijkje wilt nemen, een soort commerciële cultuur. Desalniettemin is het een bijzondere cultuur waarbij delen en zorgen voor elkaar is wat je voelt wanneer je een gemeenschap binnenloopt. Uiteindelijk kan je toch niks meenemen als je deze aarde verlaat, dus waarom zou je het niet delen? Een mooie bewustwording waar ik mij de laatste tijd meer mee bezig houd. Bijv. het delen van eten in een hostel met een totale vreemde is zo ontzettend leuk en het leuke is dat ik het op een ander moment ook altijd weer terugkrijg. Het klinkt heel cliché, maar hoe meer ik het bewust doe, des te meer ik dingen terug krijg en hoe gelukkiger ik mij voel. Het zit hem juist in de kleine dingen, een gebaar, iemand verrassen met een maaltijd die vermoeid een hostel binnen komt lopen, oprechte interesse of een knuffel.

Een ander ding waar ik mij tijdens het reizen mee bezighoud is het bewust benoemen waar ik die dag dankbaar voor ben. Het is het trainen van de mind en beseffen wat je allemaal hebt. Dat hoeft niet groot te zijn of geld te kosten. Het helpt mij om meer van een moment te genieten en creëert rust, omdat je in feite niks te verliezen hebt en geen keuzes hoeft te maken. Ondanks al het moois wat je tijdens het reizen mee mag maken, kan het soms gek genoeg ook stres geven omdat je elke dag weer voor talloze keuzes staat waar heen te gaan, hoe daarheen te reizen, met wie te reizen, waar te slapen, wat te doen, wat te eten en hoeveel geld uit te geven voor dit alles. Wanneer ik aan het reizen of werken ben betrap ik mij er dan ook op al in de toekomst te leven en te bedenken dat ik mij ontzettend gelukkig zal voelen als ik die ontzettend gave trip doe of een berg beklim of die vakantie boek. Het genieten is niet iets wat af te dwingen is of wat je kunt plannen of kopen met leuke activiteiten. Het overkomt je op de gekste momenten, het is een onverwacht mooie zonsondergang, een gesprek met een wildvreemde bij wie je, je hart lucht, een mooi lied, een glas wijn of wachten op een bus. In feite maakt het dan niet uit wat je ziet, doet of waar je bent… er is altijd iets om dankbaar voor te zijn.

Waar ben jij dankbaar voor vandaag?